Podręczny sprzęt gaśniczy – rodzaje
Podręczny sprzęt gaśniczy – możemy się z nim spotkać na każdym kroku – w budynkach użyteczności publicznej, zakładach pracy, halach przemysłowych, budynkach mieszkalnych czy w samochodach i innych środkach transportu. Czy wiesz, co kryje się pod tym pojęciem? Potrafisz wymienić podręczny sprzęt gaśniczy? Jak dobrać odpowiednią, spośród dostępnych na rynku, gaśnicę do swoich potrzeb? W tym artykule postaramy się odpowiedzieć na to pytanie.
Przez pojęcie „podręczny sprzęt gaśniczy” należy rozumieć:
Podręczny sprzęt gaśniczy służy do gaszenia pożaru w zarodku, w pierwsze fazie jego powstania. Takie urządzenia są stosunkowo lekkie i proste w obsłudze, dzięki czemu – w razie konieczności – mogą być obsługiwane przez osoby bez specjalnego przeszkolenia. Są to m.in. hydronetki, gaśnice, małe agregaty gaśnicze, koce gaśnicze.
W zależności od przeznaczenia gaśnicy, tzn. co chcemy daną gaśnicą ugasić, mamy do dyspozycji gaśnice zawierające różne środki gaśnicze. Ze względu na skład możemy rozróżnić:
– gaśnice wodne,
– gaśnice śniegowe,
– gaśnice proszkowe,
– gaśnice halonowe.
Klasyfikacja pożarów
Drugą ważną wytyczną w gaszeniu pożaru jest jego źródło. W zależności od substancji palnej dobieramy podręczny sprzęt gaśniczy o odpowiednim środku gaśniczym. Inną gaśnicą będziemy gasić palącą się ciecz palną, inną zaś pożar wywołany spalaniem materiałów stałych. Ze względu na rodzaj substancji palnej pożary klasyfikujemy na:
Grupę A – pożary ciał stałych pochodzenia organicznego, przy spalaniu których powstaje zjawisko żarzenia, tj. drewno, węgiel, słoma, papier, tkaniny, tworzywa sztuczne.
Grupę B – pożary cieczy palnych i substancji stałych topiących się pod wpływem ciepła wytwarzającego się podczas pożaru, tj. benzyna, tłuszcze, smoła, oleje, lakiery, farby, nafta itp.
Grupę C – pożary gazów, tj. wodoru, acetylenu, propanu, metanu, gazu miejskiego.
Grupę D – pożary metali, tj. uranu, sodu, aluminium, magnezu.
Grupę E – pożary urządzeń elektrycznych.
Grupę F – pożary łatwopalnych środków gotujących, tj. oleje roślinne, tłuszcze zwierzęce.
Co to jest podręczny sprzęt gaśniczy?
Mając rozeznanie w klasyfikacji pożarów, możemy się zapoznać z właściwościami poszczególnych gaśnic ze względu na ich zawartość do jakiego rodzaju materiału palnego je stosować. Podręczny sprzęt gaśniczy możemy podzielić na gaśnice wodne pianowo-pyłowe, wodne mgłowe, śniegowe, halonowe, proszkowe.
GAŚNICE WODNE PIANOWE-PŁYNOWE
Środkiem gaśniczym w wodnych pianowych–płynowych gaśnicach jest piana gaśnicza, która powstaje z koncentratu środka pianotwórczego i wody. Piana uwalniana jest ze zbiornika pod wpływem sprężonego gazu. Gaśnice te przeznaczone są do gaszenia pożarów z grupy A i B. Stosowane są często do gaszenia pożarów spowodowanych spalaniem olejów, lakierów, paliw oraz farb. W porównaniu do gaśnic proszkowych, gaśnice wodne są bardziej ekologiczne, a czyszczenie po użyciu danego środka gaśniczego jest znacznie łatwiejsze. Wodnych gaśnic pianowych – płynowych nie wolno używać do gaszenia urządzeń elektrycznych pod napięciem, ponieważ strumień piany przewodzi prąd. Ze względu na jej właściwości znajdują zastosowanie w obiektach użyteczności publicznej, pomieszczeniach biurowych, szkołach halach produkcyjnych, magazynach cieczy palnych, restauracjach i kuchniach domowych oraz portach lotniczych.
GAŚNICA WODNA MGŁOWA
Środkiem gaśniczym w tym typie gaśnic jest woda zdemineralizowana. Tak jak w przypadku gaśnic pianowych-płynowych jest ekologiczna, a technologia wytwarzania z niej mgły wodnej pozwala zminimalizować szkody powstałe w wyniku gaszenia pożaru. Stosowana do gaszenia pożarów z grupy A i F oraz płonącej na ludziach odzieży, ważnych dokumentów czy urządzeń. Szczególnie ma zastosowanie przy gaszeniu pożarów takich obiektów użyteczności publicznej jak biur, archiwów, szkół, przychodniach medycznych, gastronomii, kuchni domowych.
GAŚNICE ŚNIEGOWE (CO2)
Typ gaśnic, w których środkiem gaśniczym jest skroplony dwutlenek węgla CO2. Działanie gaśnicze polega na zmniejszeniu stężenia procentowego tlenu w powietrzu i na znacznym obniżeniu temperatury. Z tego też powodu należy uważać na odkryte części ciała ponieważ mogą ulec odmrożeniu. Tym samym tym typem gaśnicy nie wolno gasić ludzi. Znajduje zastosowanie wszędzie tam, gdzie użycie proszków gaśniczych czy gaśnic wodnych jest niewskazane ze względu na występowanie urządzeń wrażliwych na pyły i wszelkie zabrudzenia takich jak w energetyce, halach przemysłowych, przemyśle petrochemicznym, lakierniach. Gaśnice śniegowe nie pozostawiają śladów po ich użyciu, jednak mają mniejszą skuteczność gaszenia w porównaniu do innych gaśnic o podobnej masie.
GAŚNICE PROSZKOWE
Najbardziej popularne gaśnice proszkowe, w których środkiem gaśniczym jest proszek wyrzucany za pomocą sprężonego gazu. Ten typ gaśnicy przeznaczony jest do gaszenia pożarów z grup A, B, C. Zaletą tego typu gaśnic jest możliwość gaszenia urządzeń elektrycznych pod napięciem, niewskazane jest gaszenie urządzeń mechanicznych w ruchu, ponieważ może to spowodować ich zatarcie. Gaśnice proszkowe nie nadają się do gaszenia pożarów olejów i tłuszczów w urządzeniach kuchennych. Gaśnice proszkowe stosowane są w obiektach użyteczności publicznej, halach przemysłowych i magazynowych, transportu samochodowego, kolejowego i wodnego, kotłowniach i garażach.
GAŚNICE HALONOWE
Ten typ gaśnicy charakteryzuje się dużą skutecznością niestety udowodniono szkodliwy wpływ na górne warstwy atmosfery, dodatkowo wydzielają szkodliwe dla człowieka gazów. W gaśnicach halonowych środkiem gaśniczym są halony, wyrzucane za pomocą sprężonego azotu lub pod ciśnieniem własnych par. Służy do gaszenia pożarów typu B, C i E.
Znając już powyższą klasyfikację pożarów i rodzaje gaśnic oraz z pomocą osób posiadające odpowiednie uprawnienia do sporządzania instrukcji pożarowych możemy dobrać odpowiedni podręczny sprzęt gaśniczy do swoich potrzeb. My ze swojej strony zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą.
Podręczny sprzęt gaśniczy – rozporządzenie
Kto zapewnia podręczny sprzęt gaśniczy?
Przepisy dotyczące ochrony ppoż znajdują się m.in. w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. i Ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej.
Ochrona przeciwpożarowa polega na realizacji przedsięwzięć mających na celu ochronę życia, zdrowia i mienia przed pożarem, klęską żywiołową lub innym miejscowym zagrożeniem m.in. poprzez zapobieganie ich powstawaniu i zapewnieniu sił oraz właściwych środków do zwalczania pożaru. Odpowiedzialność za realizację obowiązków z zakresu ochrony ppoż spoczywa na właścicielach budynków, obiektów budowlanych bądź terenów, ich zarządcach lub użytkownikach (na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej ustanawiającej zarząd lub użytkownie).
Zgodnie z Ustawą o ochronie przeciwpożarowej właściciel budynku, obiektu budowlanego lub terenu, zapewniając ich ochronę przeciwpożarową, jest obowiązany (…) wyposażyć budynek, obiekt budowlany lub teren w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnicze. Oprócz tego musi zapewnić konserwację oraz naprawę urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic w sposób gwarantujący ich sprawne i niezawodne funkcjonowanie.
Rozmieszczenia podręcznego sprzętu gaśniczego w obiektach
Gaśnice w obiektach powinny być rozmieszczone:
- w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, w szczególności przy wejściach do budynków, na klatkach schodowych na korytarzach, przy wyjściach z pomieszczeń na zewnątrz;
- w miejscach nienarażonych na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie źródeł ciepła (piece, grzejniki);
- w obiektach wielokondygnacyjnych – w tych samych miejscach na każdej kondygnacji (jeśli pozwalają na to istniejące warunki).
Przy rozmieszczaniu gaśnic powinny być spełnione następujące warunki:
- odległość z każdego miejsca w obiekcie, w którym może przebywać człowiek, do najbliższej gaśnicy nie powinna być większa niż 30 m;
- do gaśnic powinien być zapewniony dostęp o szerokości co najmniej 1 m.
Dopuszczenie do użytkowania
Wyroby służące zapewnieniu bezpieczeństwa publicznego lub ochronie zdrowia i życia oraz mienia, a także wyroby stanowiące podręczny sprzęt gaśniczy mogą być stosowane wyłącznie po uprzednim uzyskaniu dopuszczenia do użytkowania. Dopuszczenia (w formie świadectwa dopuszczenia) wydają instytuty badawcze Państwowej Straży Pożarnej, wskazane przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
Dopuszczenia nie są wydawane na czas dłuższy niż 5 lat, mogą być wydawane na podstawie:
- pozytywnej oceny właściwości użytkowych należycie zidentyfikowanego wyrobu, potwierdzonych (w zależności od potrzeb): badaniami, opiniami ekspertów lub innymi dokumentami, jeżeli wynika to z warunków stosowania wyrobu;
- pozytywnej oceny warunków techniczno-organizacyjnych producenta wyrobu.
