Norma EN ISO 20471:2013
Norma EN ISO 20471:2013 dotyczy odzieży ochronnej a uściślając, określa wymagania dla odzieży o intensywnej widzialności. Warto dodać, że jest ona aktualną wersją normy EN471. Odzież ochronna używana jest podczas pracy, aby chronić przed różnymi, szkodliwymi lub niebezpiecznymi czynnikami. Jej rolą jest również zabezpieczenie osoby pracującej w takich warunkach przed możliwymi urazami ciała.
Odzież ochronna
Odzież ochronną stosuje się w wielu branżach, używają jej m.in. policjanci, strażacy, drogowcy czy pracownicy laboratoriów. Jeżeli pracownik narażony jest na oddziaływanie negatywnych czynników (mechanicznych, atmosferycznych, termicznych lub innych), to zgodnie z prawem pracodawca musi zapewnić mu odpowiednie środki ochrony zdrowia (m.in. wyposażyć go we właściwy ubiór). Elementami odzieży ochronnej mogą być m.in. kombinezony, rękawice, płaszcze, maski, hełmy, fartuchy czy gogle. O konieczności używania w danym miejscu pracy odzieży ochronnej informują znaki BHP nakazu.
Norma EN ISO 20471:2013 – Odzież ostrzegawcza o intensywnej widzialności
Europejska norma EN ISO 20471:2013 określa właściwości, które powinna posiadać odzież o intensywnej widzialności. Reguluje także ich barwę, odblaskowość oraz minimalne powierzchnie odblaskowe i fluorescencyjne i ich rozmieszczenie na odzieży. Zgodnie z normą EN ISO 20471:2013 na ubraniach ostrzegawczych powinny znaleźć się również informacje o maksymalnej ilości cykli oraz sposobie właściwej pielęgnacji. Dzięki odzieży ochronnej o intensywnej widzialności osoba pracująca w danym miejscu jest widoczna w każdych warunkach oświetleniowych – zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy, a także w świetle reflektorów samochodowych.
Klasy odzieży sygnalizacyjnej
Można wymienić trzy kategorie odzieży ostrzegawczej o intensywnej widzialności, przy czym kategoria 3 określa ubrania o najwyższym poziomie widoczności, a kategoria 1 – o najniższym. Odzież sygnalizacyjna powinna składać się z materiału fluorescencyjnego oraz materiału odblaskowego (norma EN ISO 20471:2013 dopuszcza możliwość wykorzystania materiału o własnościach połączonych). Norma reguluje, jak duże powinny być powierzchnie minimalne dla każdego z materiałów:
Dla odzieży kategorii 3:
- materiał tła – 0,8 m2,
- materiał odblaskowy – 0,2 m2.
Dla odzieży kategorii 2:
- materiał tła – 0,5 m2,
- materiał odblaskowy – 0,13 m2.
Dla odzieży kategorii 1:
- materiał tła – 0,14 m2,
- materiał odblaskowy – 0,10 m2,
- materiał połączony – 0,2 m2.
