Ciągnik rolniczy – oznakowanie i przepisy drogowe
Czy ciągnik rolniczy poruszający się po drodze mu być specjalnie oznakowany? Jakie przepisy i znaki drogowe dotyczą tego rodzaju pojazdów?
Ciągnik rolniczy – definicja
Według definicji zawartej w Kodeksie drogowym ciągnik rolniczy to pojazd silnikowy:
- którego konstrukcja umożliwia rozwijanie prędkości nie mniejszej niż 6 km/h,
- skonstruowany do używania łącznie ze sprzętem do prac rolnych, leśnych lub ogrodniczych; może być przystosowany do ciągnięcia przyczep oraz do prac ziemnych.
Przepisy drogowe
Dopuszczalna prędkość
Dopuszczalna prędkość, z jaką może poruszać się ciągnik rolniczy (także z przyczepą to 30 km/h. Tego rodzaju pojazdy nie mogą wjeżdżać na autostrady ani na drogi ekspresowe.
Wyprzedzanie przez inne pojazdy
Jadąc po drodze, kierujący ciągnikiem rolniczym ma obowiązek zjechać jak najbardziej na prawo w celu ułatwienia wyprzedzania innym uczestnikom ruchu.
Ciągnik rolniczy – znaki drogowe
Znaki B-6 „zakaz wjazdu ciągników rolniczych” i B-6/8 „zakaz wjazdu ciągników rolniczych i pojazdów zaprzęgowych”
Znaki zakazu B-6 oraz B-6/8 stosuje się, aby wyeliminować ruch pojazdów powolnych. Ustawia się je zwłaszcza na ulicach, na których występuje duże natężenie ruchu, a poruszające się ciągniki (i pojazdy zaprzęgowe) powodowałyby tamowanie ruchu (szczególnie przy wyprzedzaniu).
Znak B-33 i tabliczka T-23c
W razie potrzeby ograniczenia prędkości, np. ze względu na stan nawierzchni, nośność obiektu mostowego, nadmierny hałas czy geometrię drogi, tylko dla określonych pojazdów, pod znakiem B-33 „ograniczenie prędkości” umieszcza się tabliczkę z odpowiednim symbolem. Dla ciągników rolniczych jest to tabliczka T-23c.
Ciągnik rolniczy – oznakowanie trójkątem odblaskowym
Ciągnik rolniczy powinien być oznakowany trójkątną tablicą wyróżniającą. Nie jest ona wymagana, jeśli pojazd wchodzi w skład zespołu i nie jest w nim ostatnim pojazdem. Tablicę, wierzchołkiem trójkąta skierowanym do góry, umieszcza się z tyłu pojazdu (może być również umieszczona po lewej stronie) – prostopadle i symetrycznie do jego osi podłużnej oraz prostopadle do powierzchni jezdni.
Dolna krawędź trójkąta nie powinna być niżej niż 500 mm, a górny wierzchołek – nie wyżej niż 1500 mm od powierzchni jezdni (jeśli konstrukcja pojazdu uniemożliwia zachowanie tej wysokości, dopuszcza się wysokość 2500 mm).
