Odzież ciepłochłonna
Praca na otwartej przestrzeni, zwłaszcza zimą, w nieogrzewanych pomieszczeniach lub np. w chłodniach wymaga stosowania specjalnej odzieży izolującej przed zimnem. Odzież ciepłochłonna dzieli się na odzież chroniącą przed zimnem, dla której wymagania określa norma PN-EN 342:2006, i odzież chroniącą przed chłodem – wymagania dla tego typu ubrań określa norma PN-EN 14058:2007.
Odzież ciepłochłonna musi być wygodna i dopasowana, a także umożliwiać swobodne poruszanie się i wykonywanie czynności związanych z pracą. Zazwyczaj składa się z kilku elementów, które można łączyć ze sobą w zależności od zapotrzebowania. Najważniejsze, by kombinezony, kurtki, kamizelki, ocieplacze i inne części takiej garderoby zapewniały odpowiednią izolacyjność cieplną.
Norma PN-EN 14058:2007 – odzież chroniąca przed chłodem
Norma PN-EN 14058:2007 określa wymagania dla ubrań (zestawów lub pojedynczych wyrobów odzieżowych) przeznaczonych do pracy w temperaturach do -5°C. Odzież ta zalicza się do I kategorii środków ochrony indywidualnej, dlatego nie podlega również ocenie typu WE przez jednostkę notyfikowaną – certyfikat oceny typu WE jest dokumentem potwierdzającym spełnienie wszystkich wymagań, które określone zostały w dyrektywach i normach zharmonizowanych; podstawę prawną stanowi Rozporządzenie Ministra Gospodarki, 21.12.2005 r w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej .
Odzież ciepłochłonna musi być oznaczona odpowiednim znakiem graficznym.
Odzież ciepłochłonna – opór cieplny i inne parametry
Podstawowym parametrem dla odzieży przeznaczonej do pracy w temperaturach do -5°C jest opór cieplny – minimalne wymagania normy PN-EN 14058:2007 spełniają ubrania, których opór cieplny wynosi 0,06 (m²∙K)/W. Przy pracy na otwartej przestrzeni, gdzie pracownik narażony jest na działanie różnych czynników atmosferycznych, odzież ciepłochłonna powinna charakteryzować się także niską przepuszczalnością powietrza, (minimum AP≤ 100mm/s) i odpornością na przenikanie wody (przynajmniej WP≤ 80 hPa).
Norma PN-EN 14058:2007 podaje również wymagania decydujące o komforcie cieplnym. Odzież ciepłochłonna, która dodatkowo chroni przed opadami atmosferycznymi powinna być wykonana z materiałów paraprzepuszczalnch i wyróżniać się oporem pary wodnej na poziomie przynajmniej 55 Pa/W.
Norma PN-EN 342:2006 – odzież chroniąca przed zimnem
Norma PN-EN 342:2006 określa wymagania dla ubrań (zestawów lub pojedynczych wyrobów odzieżowych) przeznaczonej do pracy w temperaturach poniżej 5°C (np. w chłodniach). Tego rodzaju odzież ciepłochłonna zalicza się do II kategorii środków ochrony indywidualnej i podlega ocenie typu WE przez jednostkę notyfikowaną. Oprócz oznaczenia specjalnym znakiem graficznym, konieczne jest umieszczenie na odzieży klas ochrony, określonych na podstawie wyników badań izolacyjności cieplnej, przepuszczalności powietrza i wodoszczelności.
Odzież ciepłochłonna – właściwy dobór
Najważniejszym kryterium, który umożliwia dopasowanie odpowiedniej odzieży ciepłochłonnej, jest temperatura otoczenia. Nie bez znaczenia jest jednak rodzaj wykonywanej pracy i jej ciężkość. Przy intensywnej pracy ciało się poci, a absorpcja wilgoci zmniejsza izolacyjność odzieży. Z tego powodu odzież ciepłochłonna powinna charakteryzować się optymalną dla danej pracy (a nie maksymalną) izolacją cieplną. Dla komfortu pracownika dobrze, by odzież ciepłochłonna miała wentylację w postaci regulowanych otworów lub rozpinanych guzików.
