Środki higieny osobistej dla pracowników

Pracodawca musi przestrzegać przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. Jego obowiązkiem jest ochrona zdrowia i życia zatrudnionych osób poprzez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. W związku z tym musi zapewnić odpowiednie środki czystości. Jakie są normy i zasady przydziału, jeśli chodzi o środki higieny osobistej dla pracowników?

Kodeks pracy i inne akty prawne

Obowiązek zapewnienia pracownikom czystości wynika z Kodeksu pracy. Znajdziemy tam zapisy, które mówią, że należy udostępnić wszystkim pracownikom, bez wyjątku, odpowiednie urządzenia higieniczno-sanitarne i środki higieny osobistej. Obowiązek dostarczenia takich środków wynika również z Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r.  W Rozporządzeniu przeczytamy, że pracodawca musi zapewnić pracownikom środki higieny osobistej, przy czym ich ilość i rodzaje powinny być dostosowane do rodzaju i stopnia zanieczyszczenia przy określonych pracach.

Środki higieny osobistej – normy przydziału

Żadne akty prawne nie regulują dokładnie kwestii tego, jakiego rodzaju środki higieny osobistej należy zapewnić pracownikom ani tego, w jakiej ilości. W związku z tym normy pracodawca powinien ustalić sam, w zależności od wymagań danego zakładu pracy, i zawrzeć je w regulaminie pracy lub zarządzeniu pracodawcy. Warto wiedzieć, że nie jest dopuszczalne, aby za środki higieny osobistej, które przysługują pracownikowi, wypłacać ekwiwalent.

Jakie środki higieny osobistej należy zapewnić pracownikom?

Pracownikom fizycznym należy zapewnić tradycyjne mydło oraz ręczniki. Nie jest to konieczne w przypadku pracowników administracyjno-biurowych, którym odpowiednie środki higieny osobistej (dozowniki z mydłem do mycia rąk, ręczniki papierowe, tekstylne lub suszarki, papier toaletowy) należy zapewnić w ogólnodostępnych pomieszczeniach higieniczno-sanitarnych.

Podział pracowników ze względu na rodzaj wykonywanej pracy i towarzyszący jej poziom zabrudzenia

Można wyróżnić następujący grupy pracowników:

• Pracownicy, którym powinno się umożliwić kilkakrotnie w ciągu dnia nieznacznie ubrudzonych rąk i przemycie twarzy. Chodzi tu głównie o pracowników zatrudnionych na stanowiskach nierobotniczych.
• Pracownicy, u których konieczne jest usunięcie brudu łatwo zmywalnego z nieosłoniętych części ciała. Do tej grupy zaliczają się m.in. murarze, malarze, stolarze czy zbrojarze.
• Pracownicy, u których zachodzi potrzeba kilkakrotnego, starannego mycia rąk w czasie pracy (z uwagi na wymagania produkcji lub przepisów sanitarnych) oraz pracownicy, u których zachodzi potrzeba mycia rąk i twarzy z brudu przylegającego do ciała. W tej grupie znajdują się m.in. kierowcy pojazdów w transporcie, spawacze, pracownicy zakładów gastronomicznych.
• Pracownicy, u których zachodzi potrzeba mycia rąk, twarzy, kończyn dolnych z brudu silnie przylegającego do skóry oraz pracownicy, którzy muszą myć często ręce, ponieważ narażeni są na stykanie się z substancjami trującymi lub mycie rąk jest wymogiem, związanym z wykonywanymi czynnościami. Mowa tu o zatrudnionych np. w lakierniach czy w wydawaniu niepakowanych artykułów spożywczych.
• Pracownicy, u których zachodzi konieczność mycia górnej części ciała (z uwagi na duży stopień zabrudzenia) lub całego ciała (z brudu pochodzącego z substancji łatwo zmywalnych). Mowa tu np. o osobach pracujących przy rozbiórce maszyn czy obsłudze urządzeń w studzienkach i kanałach ściekowych.
• Pracownicy, w wypadku których, ze względu na duży stopień zabrudzenia lub kontaktu z substancjami trującymi, zachodzi potrzeba mycia całego ciała. Do grupy można zaliczyć np. osoby zatrudnione przy czyszczeniu zbiorników i cystern do przewozu mocnych kwasów czy paliw lub stykające się w pracy z silnymi truciznami.